3 daagse Schin-op-Geul

3-daagse Schin op Geul

Omdat het dit jaar het 30-jarig jubileum van de vereniging was hadden we het idee geopperd om eens naar Schin op Geul te fietsen en daar te overnachten in de bevriende hotels. Zo gezegd zo gedaan. Fietsvrienden overhaalt, wat geen moeite koste, hotels besproken en fietsroute uitgezet. Alles was klaar om daags na de 4-daagse op pad te gaan.

Frans Lemckert, Peter Wever, Rene Oudshoorn, Rob Schilperoort, Eelco Coers, Jeroen van Vught en tenslotte uw voorzitter en vice-voorzitter gingen op voor deze monstertocht. Marianne Geerst zou met de auto onze tassen en wat al niet meer naar het zuiden brengen.

Vrijdag 20 juli :: Zoetermeer - Schin op Geul (265 km)

De weersverwachtingen waren niet al te gunstig, maar toch kwam er een voorzichtig zonnetje door de wolken priemen. Om 8 uur dachten we klaar te zijn, maar Rob gaf aan dat er 'iets' kapot was aan zijn fiets. Frans stond al meteen met sleutels kettingponsen en weet ik wat klaar om de fiets te repareren. Met een vertraging van 20 minuten gingen we dan toch op pad. Via de Reeuwijkse-plassen, Oudewater gingen we op IJsselstein aan. Bij Vianen staken we de Lek over en begon het al wat te spetteren, gelukkig hield dit alweer snel op. Door het oude centrum van vianen reden we een stukje langs de Lek, om al snel weer wat zuidwaarts te gaan. Net voorbij Hagestein reed Peter lek. Het 'plakken' was snel gebeurd zo dat we warm de weg konden vervolgen door de Betuwe. Ondanks de afwezigheid van bloesem was het toch volop genieten hier. Inmiddels was de wind behoorlijk toegenomen waardoor het op kop behoorlijk hard werken was. Bij Tuil reden we de Waaldijk op waar het volop windhappen was. Gelukkig niet voor lang. We staken de Waal over en reden Zaltbommel in voor de eerste stop.



Terwijl we onder gigantische parasollen genoten van de welverdiende koffie en gebak kwam er een buitje naar beneden en ging de wind ook liggen. Bij vertrek reden we nog een huis met ervoor een Rabobank Ploegleidersauto. Dit was meteen de prijsvraag van de dag: wie woont daar?

Verder langs de A2 reden we naar de Maas, vanaf Den Bosch was het weer tijd voor de fietsbingo. Ik riep wat getallen en de meute ging fietsen. Helaas bleek de bewegwijzering niet optimaal te zijn. Knooppunten werden niet aangekondigd en door de dorpen liep de route niet echt door. Het was dus zoeken. Natuurlijk begon het te regenen, onweren en waaien. Ook reed Peter weer lek, wat dus het vermoeden kweekte dat hij 'bepaalde flesjes met rode dop' in zijn band had verstopt.

Nu later weet ik dat we nu in de buurt van "Mirroi" waren. Een dorp waar we jaren later nog eens terug zouden komen voor de Straatrace

Na de bordjes was het de beurt aan de provinciale wegen, door dorpen als Liessel, Erp en Gemert reden we door De Peel. Inmiddels was het weer droog en werd het tempo opgeschroefd naar 36 km/u. Net voor de 2e stop reed Peter weer lek, wellicht hebben die 'bepaalde flesjes met rode dop' wel erg scherpe randen? In Meijel streken we neer bij het plaatstelijke hotel 'De Zwaan'. Ondanks onze voorkomen van een stel cyclocrossers werden we warm onthaalt. Er werd unaniem soep-van-de-dag besteld. Terwijl de soep vers gemaakt werd, werd het bijbehoorende brood vers bij de bakker aan de overzijde gekocht. Ook stond er in de hoek een TV aan met de Tour.

Na de soep gingen we voor het laatste stukje. Hoewel we al in Limburg zaten moesten we nog zo'n 70 km afleggen. Via Googel, Heibloem en Haelen reden we weer naar de Maas. Het landschap werd al wat glooiender, dat merkte we toen we bij Heel richting de Maas reden en een onverwachte afdaling kregen. Na de Maasbrug reden we Maasbracht binnen. Voor ons voorspelde de lucht niet veel goeds, even verder zagen we een winkelstraat met heel veel luifeltjes om onder te schuilen, dit was maar goed ook. Er kwam zo'n bui naar beneden dat het einde van de straat niet meer zichtbaar was. Terwijl het merendeel stond te 'genieten' van de etalage van de plaatselijk juwelier, had Eelco zich voor een Shoarmatent genesteld. Eelco beweerde dat het uitzicht naar binnen verwarmend was, had iets te maken met vrouwelijk schoon....

Na regen komt zonneschijn, althans wordt het droog. We stapte koud en moe op de fiets. Reden naar Echt en Dieteren, waar we mis reden en een lusje maakte waardoor na zo'n 10 km weer in Dieteren waren. Na wat vragen (en een lekke band) kwamen we op de goede weg. In Limbricht werd er inkopen gedaan bij Math Salden die op vrijdagavond gelukkig open was. De klok was inmiddes de 19.00 uur gepasseerd, en de moed was aardig in de schoenen gezonken.

Het laatste stuk ging door Geleen en kruipend de eerste Berg op. De afdaling werd gretig genomen, en vanaf Nuth was het weer klimmen naar Hulsberg. Tenslotte naar Klimmen en afdalen naar Schin op Geul. Om 20.30 uur strompelde we moe en voldaan Pensioen Christina binnen waar we warm werden onthaald door Ger, Ien en Marianne. Ien gaf ons hier de keuze: Douchen of bier! De helft die nog niet ging douchen nat het gerstennat graag tot zich. Na het douchen was het de pasta naar binnen werken en vroeg naar bed, voor sommigen wel erg vroeg.
Bekijk 1e etappe in Bikely

Zaterdag 21 juli :: Schin - Baraque Michel - Schin (115 km)

Klaar voor de Ardnnen

Vandaag stond er het nodige klimwerk op het programma. Ondanks dat de hele vereniging was uitgenodigd om een dagje met ons mee te fietsen, gaf alleen Ted van der Pijl hier gehoor aan. Maar om het chronolochisch te houden beginnen we met de vroege ochtend. Frans met de gouden handjes stond om een uurtje of 6 al in het schuurtje de fietsen na te kijken. Kettingen werden gesmeerd, spaken gerepareerd en banden geplakt, zodat alles weer tip top in orde was voor de tocht van deze dag. Om half tien stonden onze voorrijders, Hans en Jos, voor de deur. Eelco had kennis gevraagd om onze deze dag eens te verwennen op de fiets.
Kwart over tien vertrokken we uiteindelijk. Het was een stralende zonnige dag die de regen van de dag ervoor deed vergeten. Marianne en Martijn gingen op zich zelf rijden een rustig rondje. Door het Geuldal reden we naar Gulpen waar de eerste verrassing kregen, een achteromweg met meteen wat klimwerk zodat je om het centrum heen reed. Daarna was het de beurt aan "De Koning van Spanje" en reden we bovenlangs zo België in. Of het nou kwam door de 'bepaalde flesjes met rode dop' of de vele stenen stenen die door de regen over de weg verspreid lagen, maar in de afdaling reed Peter lek, hij had slechts 10 km op zijn gloednieuwe banden gereden.
Na het repareren werd de weg vervolgd door de Voerstreek. Via côte de Homburg reden we naar Montzen. Bij het uitrijden van het dorp kwam Ted aan Patrick vragen 'wie zijn idee dit was'. Daarmee duidde hij om de aankomede klim. Jeroen, Peter en Rob vroegen zich af wat er zou komen. Het landschap was juist zo mooi met het kasteeltje en de weilanden. Maar bij het inrijden van het bos werd alles duidelijk, we waren op de Kinkenweg aanbeland. gelukkig kon ik de schuld afschuiven naar Eelco en René. Voor wie de Kinkenweg nog nooit heeft gereden, trek eens een dagje naar het zuiden en zoek hem op, deze moet je minimaal één keer gedaan hebben.
Op de top aangekomen ging we door via Henri-Chapelle en reden bij Baelen het Duitstalig België in. Zo hadden we in korte tijd alle drie de Belgische talen gehad. Nabij Eupen reden we om een paar betonblokken over een rug een bos in. Hier begon de 13 km lange klim naar Baraque Michel. Het eerste stuk was een mooi fietspad door het bos. Op de oude weg aangekomen werd het wegdek meteen slecht. De laatste 9 km gingen over de brede weg met een stijgingspercentage van zo'n 3% niet zwaar maar wel lastig.

Voor de koffie reden we de top voorbij en streken neer op het zonnige terras van Pied Monti. Hier genoten we van de koffie en op aanraden van onze voorrijders de vlaai. Rob vond het niet genoeg en nam daarbij nog wat soep en brood met Schinken. Tijdens de koffie werden de verhalen steeds sterker en sterker todat het tijd werd om te vertrekken. En zo als altijd: na klimmen komt dalen. Zo ook nu. Ondanks dat het eerste stuk slechts 3% afliep ging het tempo snel omhoog. Halverweg sloegen we linksaf richting Jalhay. Hier was zowaar een fietspad langs de weg, helaas moesten we deze in een bocht alweer verlaten vanwege de vele stenen. In Jalhay gingen we rechts moesten we klimmen naar Barage de la Gileppe, waar je, volgens het Cotacolboek, moet uitkijken voor de leeuw, dat deze niet in je kuiten bijt.

De afdaling naar Limbourg was een genot. Mooie brede weg, goed overzicht, alle reden dus om de teller op de 80 km/u te zetten. Na Limbourg werden we door Hans verrast op een totaal onbekend klimmetje die je zelf nooit zou vinden. Hoewel de weg al omhoog ging moesten we na een spoorviaduct scherp rechts om nog steiler omhoog te gaan. Een waar genot. Inmiddels hadden we de hoge Venen weer achter ons gelaten en reden de Voerstreek binnen. Voor de tweede keer kwamen we in Henri-Chapelle. Nu was het een rechte weg langs de Gulp naar beneden. Deze weg, kwam ons bekend voor van de Fietschallenge en werd dus ook gebruikt om in-hoog-tempo-veel-kilometers-weg-te-trappen. Wederom aangekomen in Teuven beklommen we de Bovenste bos. Een mooie klim, niet te lang en met een paar haarspeldbochten erin. Na de afdaling namen we een beruchte weg. Deze is echt heel slecht en verdiend wel eens een goeie oopknapbeurt. Dat geld ook voor het bord wat aangeeft dat de weg opgeknapt wordt met subsidie van de EU.

Gelukkig duurde het niet lang, we sloegen linksaf een zijweggetje in. Als je het niet kent rij je er zo voorbij, maar dit is wel het meest zuidelijke puntje van Nederland. Om Epen, weer een nieuwe ontdekking reden we naar Mechelen en Wahlwiller. De kenners weten het al, hier begint altijd 'de' finale, zo ook voor ons. Eerst de Kruisberg en later de Eyserbosweg om de spieren goed te laten kraken. Inmiddels had Jos afscheid van ons genomen, maar Hans liet ons nog een laatste klim zien, die zeker de moeite waard was. Daarna begon de afdaling langs de Fromberg neer Schin op Geul. René en Eelco gingen meteen door naar de plaatselijke bakker voor een stuk limburgs genot.

Hoewel Ger en Ien ook terug waren van boodschappen doen konden we het huis niet in, René had de sleutel mee, tja en die stond bij de bakker. Uiteindelijk bleek dat Martijn en Marianne in de tuin zaten te genieten van het zonnetje.

Die avond genoten we van een heerlijke maaltijd in Oud-Schin. De bestelling was niet helemaal goed op genomen waardoor jeroen wat langer op zijn eten moest wachten. De serveerster bood haar excuus aan. Een enkeling kreeg wilde fantasieën hoe ze dat goed zou maken, Jeroen en Rob sliepen namelijk in dit hotel. Jeroen was zo verstandig om te blijven zwijgen, ook Rob liet niets los waardoor de rest nog nieuwsgieriger werd, maar waarschijnlijk om niets...hihi. De rest van de avond werd doorgekomen met koffie drinek en het toenemen van een zeer speciaal spul. Als je wilt weten wat? had je er maar bij moeten zijn

Bekijk 2e etappe in Bikely

Zondag 22 juli :: Schin op Geul - Zoetermeer (240 km)
Het was alweer tijd voor de terugreis. Na een stevig ontbijt werd de auto ingepakt, nog nooit zo'n vol autotje gezien. Ien gaf nog te kennen dat we net een stel wijven waren met zulke grote tassen......tja het zal wel. We namen hartelijk afscheid van Ger en Ien, zwaaiden in het voorbijgaan nog Michel, die genot van een ontbijt op zijn eigen terras en reden naar Valkenburg. Het weer was uitzonderlijk goed, zeker omdat er regen werd verwacht waren we eigenlijk wel blij. Koud reden we de Cauberg op en lieten ons afzakken naar Maastricht. Door het centrum reden we België, naar het beroemde wielrennersdorp Lanaken, in de hoop dat ze hier ook een soort 'Brug' hadden om mee te liften, maar helaas, we moesten alles op eigen kracht doen.

De route die we volgeden was niet helemaal zoals gepland. Door het gebrek aan wegwijzers en straatnaamborden reden we een aantal keer mis. Inclusief een soort snelweg met fietsstrook alwaar, je raad het al, Peter weer eens ....
Net altoen we weer op de juiste route zaten ging het weer mis. Op een gegeven moment reden we zo slingerend door een nieuwbouwwijk dat de volgers zich afvroegen of ik hier iedere zondag reed. Nu we weer op de juiste route zaten volgde we een mooi fietspad, deze ging zo mooi dat we weer fout reden en nu maar via Peer reden. Daar konden we genieten van een heuse vlaamse Braderie.

Dwars door de Kempen van Tom Boonen reden we richting Lommel. Op de grens streken we neer voorde eerste stop. Hoewel we eigenlijk fout zaten, was men het unaniem eens dat we nu toch goed zaten en dat zat hem niet in de kaart van het café. Na een lekker gebak en koffie gingen we op pad voor een soort Dwars door Brabant. Door dorpen als Kneegsel en Steersel genoten we van het Kempense landschap en concludeerde dat het hier uitstekend fietsen is. Langzaam kwamen we in bekender terrein van eerdere tochten. Bijna op de automatische piloot reden we in een rechte lijn door Oirschot, de Drunense duinen naar Heusden.

Heusden is een prachtig vestingstadje op zo'n 80 km van Zoetermeer. Binnen de wallen is alles in oude staat, mooie gebouwen, de haven, de poorten. Als je erdoorheen rijdt moet je genieten van alles om je heen. Althans dat deed het merendeel. Ikzelf was als een gek over de kasseitjes door het centrum gegaan, daar zijn ze tenslotte toch voor?

Nadat we weer bij elkaar waren was het tijd om de Maas over te steken. Alleen aan de overzijde beloofde niet veel goeds. Hele donkere wolken kwamen voorbij en ook de wind was behoorlijk aangewakkerd. Het was dus weer tijd voor regenjassen. Na de brug over de maas reden we door Genderen en Babeloniënbroek. Dat dorp heeft meer letters dan inwoners, maar de inwoners die er zijn weten wel wat fietsen is. Door de polder ontdekte we het geheim van Marianne Vos.

Langs Sleeuwijk reden we over de Merwededijk. De regen kwam met bakken omlaag en frans reed nu zelf lek. 1,5 minuut later, het bandje wisselen zat wat tegen, zaten we weer op de fiets, staken de Merwede over en reden het centrum van Gorinchem in voor een 2 rust. Hoewel we eruit zagen als een stel zwervers waren we toch welkom in een cafe. We lieten de warme spijs goed smaken en maakte ons op voor het laatste stukkie.

Nu was het kaart weg en gaan. Dwars door door de Alblasserwaard reden we over smalle paden naar Kinderdijk. Jeroen keek zijn ogen uit, hij was hier voor de eerste keer van zijn leven. Zeker toen we, ondanks dat het zondag een uurtje of 5 was, een bus Japaners moesten ontwijken.
Na de pont was het via Rotterdam en Berschenhoek op huis aan. Hier nam Martijn afscheid, hij had de kilometers vrijdag al gemaakt naar het clubhuis toe. De rest maakte er nog een mooie finale van, door Rokkeveen werd nog gesprint voor niks. Moe en voldaan namen we afscheid van elkaar. Het was een mooie driedaagse die zeker voor herhaling vatbaar is, wellicht eens een keertje om de 'Zuiderzee' heen.
Bekijk de 3e etappe in Bikely